บทที่ 1: จุดเริ่มต้นของความรู้สึก

“อัน…” เสียงใสดังขึ้นใกล้ๆ หู ทำให้อันสะดุ้งเล็กน้อย เธอหันไปเจอ “แพร” เพื่อนร่วมห้องที่ยืนยิ้มอยู่ข้างโต๊ะ

“เธอเหม่ออะไรอยู่?” แพรถาม พร้อมวางสมุดโน้ตเล่มเล็กลงบนโต๊ะของอัน

“เปล่า…แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย” อันตอบ พร้อมพยายามกลบเกลื่อนความเงี่ยนที่มี

อันไม่เคยบอกใครว่าเธอรู้สึกดีกับแพรตั้งแต่วันแรกที่เจอกันในชั้นเรียน แพรเป็นคนที่สดใส มีความมั่นใจ และมักช่วยเหลือคนอื่นอยู่เสมอ

เธอไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่มีให้แพรนั้นคืออะไร แต่มันมากเกินกว่าคำว่า “เพื่อน มันคือการอยากเลียหีเงี่ยนๆของเพื่อนสาว”

บทที่ 2: ความใกล้ชิดที่ก่อให้เกิดความหวั่นไหว ทำให้หีแฉะน้ำแตกขึ้นมา

ในวันหนึ่ง อันกำลังนั่งอ่านหนังสือในมุมเงียบของห้องสมุด แพรเดินเข้ามานั่งข้างๆ

“อ่านอะไรอยู่?” แพรถาม พร้อมโน้มตัวเข้ามาดูหนังสือ

กลิ่นหอมอ่อนๆ จากแพรทำให้อันรู้สึกใจเต้นแรง เธอรีบยกมือปิดหน้าหนังสือเพื่อไม่ให้แพรเห็นหน้าตัวละครที่บังเอิญมีฉากรักโรแมนติก

“แค่…นิยายเกี่ยวกับหีไทยทั่วไปน่ะ”

แพรหัวเราะเบาๆ “ทำไมต้องรีบปิดล่ะ? หรือมันน่าอาย?”

อันหน้าแดงแต่พยายามเปลี่ยนเรื่อง “ว่าแต่เธอมาหาหนังสืออะไรเหรอ?”

“เปล่าหรอก ฉันแค่เห็นเธอนั่งเงี่ยนหีอยู่เลยมาหา”

คำพูดนั้นทำให้อันรู้สึกเหมือนหัวใจถูกเติมเต็มด้วยความอบอุ่น

บทที่ 3: การเดินทางและความทรงจำ

ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ห้องเรียนจัดกิจกรรมทัศนศึกษา อันและแพรจับคู่กันโดยบังเอิญ พวกเธอเดินเล่นในสวนดอกไม้ที่เต็มไปด้วยสีสัน

“อัน เธอชอบดอกไม้แบบไหน?” แพรถาม

“ฉันชอบดอกไม้ที่เรียบง่าย แต่มีความหมาย เช่น ดอกทานตะวัน”

“ทำไมล่ะ?”

“เพราะมันดูแข็งแรงและสู้กับความมืดได้เสมอ”

แพรยิ้ม “งั้นเธอคงเหมือนดอกทานตะวันสินะ”

“ฉันเหรอ?” อันถามอย่างประหลาดใจ

“ใช่ เธอเป็นคนเงียบๆ แต่จริงๆ แล้วมีความเข้มแข็งในตัวเอง ฉันชอบแบบนั้น”

คำพูดของแพรทำให้อันนิ่งไป ไม่ใช่เพราะตกใจ แต่เพราะความรู้สึกที่พยายามเก็บไว้กำลังทะลักออกมา

บทที่ 4: การเปิดใจ

คืนหนึ่ง หลังจากกิจกรรมในห้องเรียน อันและแพรนั่งคุยกันที่ระเบียงของหอพัก

“แพร…” อันเริ่มพูด แต่ลังเล

“มีอะไรเหรอ?”

“เธอเคยรู้สึกชอบใครแบบที่ไม่ควรรู้สึกไหม?”

แพรนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบ “อาจจะนะ แต่ทำไมเธอถามล่ะ?”

“ฉัน…” อันมองหน้าแพร และรวบรวมความกล้า “ฉันชอบเธอ”

แพรอึ้งไป แต่ไม่นานก็ยิ้มออกมา “เธอพูดจริงเหรอ?”

“ใช่ ฉันรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว แต่ไม่กล้าบอก”

แพรจับมืออันเบาๆ “ขอบคุณที่บอกความรู้สึกของเธอ ฉันดีใจนะที่เธอรู้สึกแบบนี้กับฉัน”

บทที่ 5: ความรักที่ก้าวข้ามขอบเขต

หลังจากคืนนั้น ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเปลี่ยนไป พวกเธอไม่ได้เป็นแค่เพื่อนธรรมดาอีกต่อไป แต่เป็นคนที่เข้าใจกันและกันมากขึ้น

แม้เส้นทางของพวกเธอจะไม่ได้ง่ายเสมอไป แต่ทั้งอันและแพรตัดสินใจว่าจะเผชิญหน้ากับทุกอย่างไปด้วยกัน

เพราะความรักที่แท้จริง ไม่ได้จำกัดอยู่แค่เพศหรือสถานะ แต่มันคือการยอมรับในตัวตนของกันและหีน่าเย็ด